بیست و چهارم آگوست 2010
آرزوهای من و سیدعلی
(با اجازه جناب مولانا)
من:
ایرانیم، رهایی ایرانم آرزوست
مثل همه، سقوط شریرانم آرزوست
این جانیان مرتجع و قاتلان دزد
ویرانه کرده اند آنچه که من آنم آرزوست
اخبار سنگسار، دل ما ریش می کند
سنگی چنان به کله شیخانم آرزوست
ای خلق قهرمان به خیابان برون روید
آخوند رنگ پریده و لرزانم آرزوست
طنز است شعر من که در این غربت سیاه
یک جرعه خنده بر لب یارانم آرزوست
آزرده از خیانت شیخان مرتجع
بار دگر کشیدن سیفانم آرزوست
آن شیخ بی خرد که وجودش تقلب است
گو گمشو ای کلاغ ، من انسانم آرزوست
سیدعلی:
دی خامنه نوشت به فرمانده سپاه
زندان و داغ و کشته ی پنهانم آرزوست
گفتند چاره می نکند کرده ایم ما
گفت آنچه چاره ای بکند آنم آرزوست
چشمک زد او به حقه وافور ناصری
نالید کآن سناتور کرمانم آرزوست
هرگز نمیرد آنکه از این حقه جان گرفت
من حقه بازم، حقه فراوانم آرزوست
زین احمدی نژاد انیشتن شدم ملول
یک احمق جعلق نادانم آرزوست
آنگه نوشت نامه دیگر به احمدی
زان بمب ها که خورد به ژاپانم آرزوست
گفته ست جنتی که به جنت چو میروم
هفتاد و هفت حور و سه غلمانم آرزوست
زین جنتی که عالم دهر است خسته ام
یک شیخ بی خرد تر از ایشان آرزوست
زان خاتمی که گردن او هست مثل خر
من راضیم، خران دوچندانم آرزوست
بالله تظاهرات مرا خفه می کند
یک فوج لات و لوت ز لبنانم آرزوست
من:
هرگز گمان مبر که فرو خوابد این قیام
"آن های و هوی و نعره مستانم آرزوست"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر